Walc był początkowo tańcem podmiejskim; tańczono go tylko w podrzędnych lokalach. Tempo tańca początkowo było wolne, wirowano na jak najmniejszej przestrzeni, czyli w miejscu i to uchodziło za dowód kunsztu tanecznego. Z przedmieść walc wkroczył do sal balowych i do salonów mieszczańskich, a nawet arystokracji (1786), wówczas gdy po raz pierwszy na scenie teatru wiedeńskiego odtańczono walca w operze La cosa rara V Martina y Solera (1756-1806).
Dzisiejsze znane walce to:
- walc wiedeński – taniec towarzyski, szybsza odmiana walca. Tempo walca wiedeńskiego wynosi ok. 60 taktów na minutę, co przy nieparzystym metrum (zazwyczaj 3/4) daje ok. 180 uderzeń na minutę. Charakterystyczne dla tego tańca są szybkie wirowe obroty. Po raz pierwszy został wykonany w 1815 podczas kongresu wiedeńskiego. Walc wiedeński należy do światowego programu tanecznego i jako taki jest tańczony na turniejach tańca towarzyskiego
- walc angielski - to taniec towarzyski będący odmianą walca.
Proste rytmicznie ruchy i obroty świadczą o silnym pokrewieństwie z walcem wiedeńskim. Taniec pochodzi z Anglii i po raz pierwszy został wykonany około roku 1910 w Londynie. Metrum 3/4, tempo 30 - 31 taktów/min., którego technikę i styl ustalono w Anglii w 1921 roku.
Jest tańcem swingowym, także metronometrycznym i wirowym. - walc rosyjski - melancholijny, wykonywany przez orkiestrę dętą
- walc francuski - dość żywe tempo, często przy akompaniamencie akordeonu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz