Rodzaje salsy

Witam. Tak jak pisałam w poprzednim poście dzisiaj przedstawię wam rodzaje salsy.


Salsa Cubana -

Cubana to styl zazwyczaj utożsamiany jest z tańczeniem "na 3”. Charakteryzuje się on dość wolnym tempem wykonywania figur - to raczej taniec chodzony niż oparty na krokach.

Prowadzenie w salsie kubańskiej  jest dość mocne i nie pozostawia partnerce wiele swobody. Figury w Cubanie wymagają często skomplikowanych zapleceń rąk tańczącej pary. 

Krok podstawowy w salsie kubańskiej nazywa się guapea i jest tańczony do przodu i do tyłu. Odmianą salsy  kubańskiej jest Rueda de Casino – tańczona grupowo parami, w kole. Pary wykonują figury, których hiszpańskie nazwy wykrzykuje podczas tańczenia prowadzący grupę. 

 Krok podstawowy

1. Pauza
2. Lewa noga do tyłu
3. Akcent prawą nogą
4. Lewa noga wraca do przodu

5. Pauza
6. Prawa noga do tyłu
7. Akcent lewą nogą
8. Prawa noga wraca do przodu 

Salsa Los Angeles - twórcami tego stylu są bracia Vazquez. Jest to styl, a więc wszystkie figury wykonuje się w jednej linii. To najszybsza i najbardziej widowiskowa odmiana styl - cechuje ją duża częstotliwość występowania wielokrotnych obrotów. To taniec eksponujący partnerkę, z dużą ilością elementów akrobatycznych.  

Krok podstawowy 

1. Lewa noga krok do przodu – break do przodu
2. Przeniesienie ciężaru ciała na prawą nogę
3. Lewą nogę dostawić do prawej
4. Pauza 

5. Prawa noga krok do tyłu – break do tyłu
6. Przeniesienie ciężaru ciała na lewą nogę
7. Prawą nogę dostawić do lewej
8. Pauza 
Salsa New York -  on 2 to styl cross-body, czyli liniowy, często nazywana też mambo. Stworzył go we wczesnych latach 70.  Eddie Torresa z połączenia oryginalnego mambo z latin hustle i innymi stylami tańca.

Od tego czasu rozwinął się pod wpływem tańca jazzowego. Tańczony jest w rytmice na 2 (tzw. break on 2), partner rozpoczyna krok lewą nogą do tyłu na pierwsze uderzenie w takcie. Zmiana kierunku ruchu (czyli break) następuje na drugie uderzenie w takcie – stąd nazwa – salsa na 2. Salsa New York jest delikatna, zmysłowa i płynna, akcentuje się w niej przez kroki lub ruch ciałem elementy rytmiczne. Raczej nie stosuje się figur akrobatycznych.

Krok podstawowy 

1. Lewa noga krok w miejscu
2. Prawa noga krok do tyłu (break – zmiana kierunku ruchu)
3. Lewa noga krok w miejscu
4. Pauza

5. Prawa noga krok do przodu
6. Lewa noga krok do przodu (break)
7. Prawa noga krok w miejscu
8. Pauza 

 

Salsa - taniec towarzyski

Cześć. Dziś chciałabym zaprezentować znaczenie salsy a w następnym poście jej rodzaje.

Salsa -  jest popularnym na całym świecie tańcem  latyno-amerykańskim o pochodzeniu karaibskim rozwiniętym szczególnie na Kubie i w Ameryce, tańczonym do muzyki również nazywanej salsą

Fenomen salsy tkwi w jej różnorodności i dostosowywaniu się do panującej mody. W latach 70., gdy grano utwory o bardzo szybkim tempie i licznych improwizacjach, powstał styl „salsa caliente”. W latach 80. ulubiona, spokojna muzyka doprowadziła do powstania odmiany „salsa romantica”. Dziś salsa jest modna na całym świecie, a najczęściej tańczy się jej odmianę kubańską albo tę nazywaną New York.

Style salsy

Salsa ma kilka najpopularniejszych odmian, które różnią się od siebie krokiem podstawowym, rytmicznym umiejscowieniem kroków, geometrią tańca a także sposobem prowadzenia partnerki i obecnością elementów solowych. Najczęściej tańczone style to Cubana , New york  i Los Angeles Czasem do osobnego stylu zalicza się również tańczoną w rytmach kubańskich, w grupie, ruedę .

Charakter tańca

Salsa to taniec dla każdego, ponieważ łatwo nauczyć się jej podstaw, a potem stopniowo doskonalić umiejętności. Salsa pasuje do prawie każdej muzyki, a więc jest bardzo praktyczna. Przy tym to taniec, który wyzwala pozytywną energię, bardzo swobodny, rytmiczny, energiczny, integracyjny. Można go tańczyć zarówno w parach jak i solo. Salsa pozwala na improwizację – nawet tańczona w parze, a przede wszystkim jest pełna humoru i pozwala dobrze się bawić.

Postawa i technika

Salsę tańczy się zarówno w trzymaniu zamkniętym, jak i otwartym. Postawa partnerów powinna być swobodna, plecy powinny być wyprostowane, a nogi - lekko ugięte w kolanach.

Figury
Najwięcej figur występuje w salsie kubańskiej, są to m.in. arriba, abajo, giro, al centro, chica, chico, dame, vacilala, vacilala pa’arriba, enchufla, enchufla doble, policia, beso, sombrero, sombrero complicado

Tempo

52 - 64 takty na minutę

Takt

Zasadniczo 2/4

Walc i jego rodzaje

Walc jest tańcem wirowym pochodzenia niemieckiego o umiarkowanym tempie, w metrum 3/4. Za prototyp walca uchodzą tzw. taniec niemiecki (niem. Deutscher Tanz, Deutsche) w takcie 3/8 oraz pokrewne lendler, Steirischer (zwany w Polsce sztajerkiem), Dreher – czyli obracany – oraz Roller – czyli toczony.
Walc był początkowo tańcem podmiejskim; tańczono go tylko w podrzędnych lokalach. Tempo tańca początkowo było wolne, wirowano na jak najmniejszej przestrzeni, czyli w miejscu i to uchodziło za dowód kunsztu tanecznego. Z przedmieść walc wkroczył do sal balowych i do salonów mieszczańskich, a nawet arystokracji (1786), wówczas gdy po raz pierwszy na scenie teatru wiedeńskiego odtańczono walca w operze La cosa rara V Martina y Solera (1756-1806).

 Dzisiejsze znane walce to:

• walc wiedeński – taniec towarzyski, szybsza odmiana walca. Tempo walca wiedeńskiego wynosi ok. 60 taktów na minutę, co przy nieparzystym metrum (zazwyczaj 3/4) daje ok. 180 uderzeń na minutę. Charakterystyczne dla tego tańca są szybkie wirowe obroty. Po raz pierwszy został wykonany w 1815 podczas kongresu wiedeńskiego. Walc wiedeński należy do światowego programu tanecznego i jako taki jest tańczony na turniejach tańca towarzyskiego
• walc angielski -  to taniec towarzyski będący odmianą walca. Proste rytmicznie ruchy i obroty świadczą o silnym pokrewieństwie z walcem wiedeńskim. Taniec pochodzi z Anglii i po raz pierwszy został wykonany około roku 1910 w Londynie. Metrum 3/4, tempo 30 - 31 taktów/min., którego technikę i styl ustalono w Anglii w 1921 roku.
  Jest tańcem swingowym, także metronometrycznym i wirowym.
•  walc rosyjski - melancholijny, wykonywany przez orkiestrę dętą
• walc francuski - dość żywe tempo, często przy akompaniamencie akordeonu.
  
  
  
  

Cha-cha - taniec latyno-amerykański

Witam !
Dzisiaj chciałabym Wam pokazać i opisać na czym polega i czym jest taniec Cha-cha. Pewnie niektórzy już zmagali się z tym gatunkiem tańca, lecz nie wszyscy wiedzą coś o nim a zapewne chcieli by wiedzieć a tym bardziej Ci, którzy przekonują się do tego aby zacząć tańczyć i dla tych, którzy już go pokochali.

Cha-cha to najmłodszy kubański, latyno-amerykański taniec towarzyski w metrum parzystym 4/4 i typowym tempie 32-33 takty/min, wywodzący się z rumby i mambo.
Taniec cha-chy opiera się na kroku chassé czyli kroku w formacie odstaw-dostaw-odstaw. Do tyłu są wykonywane kroki chassé tzw. back locki a w przód lock stepy. W cha-chy trzeba mieć mocne i przeprostowane nogi aby wyglądało to efektownie.
W stylu i sposobie tańczenia zmieniał się bardzo często. Jego autorem był Pierre Lavelle. Początkowo ważna była forma staccato, która polegała na ostrym zginaniu i prostowaniu kolan. Z czasem została zastąpiona łagodniejszą, lecz równie rytmiczną akcją nóg. Forma taneczna cha-chy została ustalona dopiero w 1953. Po raz pierwszy zatańczono ten taniec w Niemczech w 1957, a Gerd Hadrich zademonstrował pierwsze kroki. Cha-cha ma w sobie dużo elementów rumby, beatu. Wiele osób uczy się tego tańca. Ma on umiarkowanie szybkie tempo.

Cha-chę akcentujemy na 1 i 3 miarę taktową. W kroku podstawowym schematem rytmicznym cha-chy jest grupa: ćwierćnuta, ćwierćnuta, dwie ósemki, ćwierćnuta (raz-dwa-trzy-cha-cha). W bardziej zaawansowanych figurach (ronda, timestepy) kroki wolne (ćwierćnuty) i szybkie (ósemki) mogą występować w rozmaitych połączeniach. Przeważnie kroki wolne wykonuje się, podobnie jak w rumbie, na przeprostowanych kolanach, zaś kroki szybkie na rozluźnionych. Podstawowa technika taneczna cha-chy jest bardzo zbliżona do techniki rumby. Główną zasadą techniczną są tzw. "przeprosty", figury polegające na wyprostowywaniu kolan na "raz" oraz w figurze "lockstep" Również wiele figur w cha-chy zostało zaadoptowanych z rumby. W cha-chy także charakterystyczne są kokieteryjne ruchy, choć nie aż tak bardzo, jak w rumbie, bo ze względu na szybsze tempo jest na to mniej czasu.Na turniejach cha-cha tańczona jest jako drugi taniec latynoamerykański, w kategorii par zawodowych – jako pierwszy.