Hej wszystkim Dzisiejszy post będzie troszkę luźniejszy niż poprzednie, ponieważ dzisiejszym tematem postu jest hip-hop, który jest ulubieńcem większości z Was. Ja osobiście też uwielbiam hip - hop, ale jednak bardziej przekonują mnie tańce towarzyskie lub latynoamerykańskie. No to zacznijmy ! :)
Hip hop to styl niezwykle popularny,
jego prekursorzy tworzyli choreografie między innymi dla Michaela
Jacksona. Charakterystyczną cechą stylu hip hop jest ciągła praca nóg ugiętych w kolanach. W tańcu tym, jak w jazzie, bardzo ważne są izolacje
poszczególnych części ciała. Ruch może być kreowany w sposób dowolny –
może być gwałtowny, synkopowany, ale też płynny i ciągły. Hip hop dzieli
się na old school i new school, choć ze względu na
ciągłą ewolucję tego stylu, granica jest dość płynna. Na hip hop składa
się bardzo wiele technik, m. in. locking i popping.
TANGO- taniec towarzyski pochodzący z Buenos Aires w Argentynie i Montevideo w Urugwaju. Tango jest także rodzajem muzyki. Obecnie istnieje wiele form tanga, zarówno muzycznych jak i tańca – tango argentyńskie (i jego odmiany tango vals, tango nuevo, milonga), tango amerykańskie, tango fińskie, tango międzynarodowe.
Historia
Tango wywodzi się z tradycji tańców hiszpańskich - habanery i flamenco , zmieszanej z candombe, którą na grunt Ameryki Południowej zaszczepili afrykańscy niewolnicy.
W swojej prymitywnej wersji tango pojawiło się pod koniec XVIII wieku.
Początkowo było uważane za taniec podrzędny - uliczny i wyuzdany.
Tańczono je w ubogich lokalach, a zwłaszcza - w domach publicznych. Z
czasem jednak jego popularność rosła, zwłaszcza gdy na początku XIX
wieku pojawił się najbardziej znany styl tego tańca - tango
argentyńskie. Szczególnie popularny był on w Argentynie w okresie rządów
Juana Domingo Perona, który faworyzował ten taniec jako narodowy. Z
Ameryki Południowej ta odmiana tanga dotarła do Stanów Zjednoczonych,
potem do Europy, a najbardziej zadomowiła się w Paryżu.
Odmiany i style tanga
Tango ma wiele odmian,
nawet lokalnych (amerykańskie, fińskie, paryskie). Najbardziej znaną i
najczęściej wykonywaną jest tango argentyńskie, które - w
przeciwieństwie do innych odmian
- nie ulega standaryzacji i opiera się na improwizacji i ciągłym
rozwoju. Wariacje dotyczą nie tylko figur, ozdobników czy sposobu
trzymania, ale nawet szybkości wykonywania.
Tango argentyńskie
już dawno zyskało miano jednego z najpopularniejszych tańców użytkowych.
Tańczy się je nawet w klubach, do muzyki nowoczesnej. Najpopularniejsze
odmiany tanga to tango de salon (najczęściej spotykane), tango
milonguero, tango vals, tango nuevo i tango fusion.
Krok podstawowy (partner)
1. lewa noga do przodu (wolny) 2. prawa noga do przodu mijając lewą (wolny) 3. lewa noga do boku równolegle obok prawej (szybki) 4. prawa do lewej (szybki) 5. lewa noga do tyłu (wolny) 6. prawa noga do tyłu mijając lewą (szybki) 7. lewa noga w bok stawiana równolegle do prawej (szybki) 8. prawa do lewej (wolny)
Charakter tańca
Trzymanie w tangu jest mocne i ma agresywny wygląd,
ponieważ taniec ma przypominać kłótnię małżonków. Ma być dramatyczne i
gwałtowne, pełne zmian kierunków i obrotów oraz szybkich ruchów.
Technika
Nogi
w tangu stawia się prosto (nie na zewnątrz jak w tańcach klasycznych) i
"od obcasa" a nie od palców. Kroki boczne i do tyłu stawiamy na płasko,
dostosowując ich długość do przestrzeni tanecznej. Kroki tanga nie są
posuwiste, określa się je terminem staccato. Nie ma unoszenia się,
opadania i nachyleń.
Postawa W tangu argentyńskim para tańczy blisko
siebie – ściślej niż w innych tańcach. Tancerka znajduje się po prawej
stronie tancerza, prawe biodra partnerów ustawione są naprzeciw. Tancerz
obejmuje tancerkę prawym ramieniem nieco głębiej, natomiast lewą rękę
ustawia pod kątem ostrym. Tancerka prawą rękę ustawia pionowo, lewą -
poziomo. Głowa powinna być skierowana w lewo, a podbródek lekko
uniesiony.
2/4 (akcentowane pierwsze i trzecie). Rytm
tanga liczony jest następująco: wolny, wolny, szybki, szybki, wolny,
szybki, szybki, wolny. Na całość liczenia składają się trzy takty.
Quickstep - to taniec towarzyski należący do grupy tańców standardowych. Powstał w latach 20 XX wieku w Stanach Zjednoczonych. Po raz pierwszy w Europie pojawił się w Anglii w pierwszej połowie ubiegłego stulecia, będąc poniekąd szybką odmianą fokstrota. Podobnie jak fokstrot charakteryzuje się metrum parzystym (4/4). Przy tempie
48-50 taktów/min quickstep jest najszybszym tańcem standardowym (od 2
do 8 kroków w takcie, średnio 4). Jak każdy z tańców standardowych jest
tańczony w trzymaniu zamkniętym (nie dotyczy tzw. stylu
latynoamerykańskiego).
Krok podstawowy (partner)
Do przodu
1. Lewa noga do przodu 2. Prawa noga do przodu 3. Lewa noga w bok 4. Prawą nogę dostawić do lewej Do tyłu 5. Lewa noga do tyłu 6. Prawa noga do tyłu 7. Lewa noga w bok 8. Prawą nogę dostawić do lewej nogi Charakter tańca
Cechy wyróżniające quickstep to bardzo szybkie
tempo (jest najszybszym tańcem standardowym), radość, żywa muzyka i
zaskakujące kroki – podskoki, obroty, wykopy. Tańczący poruszają się
bardzo płynnie, posuwiście, są cały czas w ruchu. Technika
Kroki do przodu stawiamy od pięty, kroki do tyłu - od palców
a boczne - na podeszwach. Nogi powinny być prowadzone wąsko, ciężar
ciała naprzemiennie przenoszony raz na jedną raz na drugą nogę. Postawa
Postawa tancerzy powinna być naturalnie wyprostowana, ich biodra naprzeciwko siebie, głowy zwrócone lekko w lewo. Prawą dłoń tancerz trzyma w okolicach lewej łopatki tancerki. Figury
Charakterystyczne figury quickstepa, to progressive phasse (wrażenie unoszenia się nad parkietem), woodpecker (z kickami) oraz rocket (oba efekty na raz). Tempo
