Foxtrot

Fokstrot, foxtrot – amerykański taniec towarzyski, dotarł do Europy około 1918 roku; metrum parzyste, rytm synkopowany, tempo szybkie. Słowo "foxtrot" oznacza krok lisa – pochodzi od nazwiska aktora Harry'ego Foksa, który wprowadził do tego tańca kroki kłusujące. Fokstrot uważany jest za jeden z najtrudniejszych tańców i nazywany "najtrudniejszym spacerem świata".
Początkowo taniec ten miał charakter dowolny, jednak szybko zdecydowano się ustalić pewne zasady – wprowadzono podział na kroki wolne i szybkie, tańczone po linii prostej lub w obrotach w prawo. Potem wzbogacono taniec o kroki boczne i określono ich rytm.
Odmiany fokstrota to: Slow-fox i Quickstep.

Krok podstawowy (partner)
Krok do przodu  (tańczony po łuku w prawo)
1.    prawa noga w przód
2.    lewa noga w przód
3.    prawa noga w przód 
Krok boczny
1.    lewa noga w bok
2.    prawa noga w miejscu
3.    lewa noga w miejscu 
Krok do tyłu  (tańczony po łuku w lewo)
1.    prawa noga w tył
2.    lewa noga w tył
3.    prawa noga w tył

Charakter tańca
Foxtrot ma charakter bardzo płynny, para powinna być cały czas w ruchu, poruszać się posuwiście, bez zbędnych zatrzymań i ozdobników. Taniec powinien przypominać krok lisa. Foxtrota tańczy się do lirycznej, spokojnej muzyki.

Technika
Kroki do przodu stawiamy od pięty, kroki do tyłu - od palców, a boczne - na podeszwach. Nogi powinny być prowadzone wąsko, blisko siebie. Ciężar ciała należy niezwłocznie przenosić na nogę, która wykonała krok. Tancerze powinni utrzymać przez cały taniec jednakową prędkość oraz specyficzny sposób unoszeń i opadań (tzw. akcję foxtrotową).

Postawa
Partner ze swoją partnerką ustawiają się naprzeciwko siebie w postawie naturalnie wyprostowanej, biodra blisko siebie, twarze zwrócone lekko w lewo, głowy uniesione. Trzymanie zamknięte - prawa dłoń tancerza znajduje się w okolicach lewej łopatki tancerki, pozostałe, połączone ręce unoszą na wysokość głowy tancerki.

Figury
Wiele figur jest wspólnych dla fokstrota i walca angielskiego (ze zmienionym rozliczeniem), niektóre są wspólne dla fokstrota i quickstepa.

Tempo
29 - 30 taktów na minutę

Takt
4/4 (cztery uderzenia w takcie, pierwsze i trzecie akcentowane, krok wolny przypada na dwa uderzenia, szybki - na jedno)

Jive - taniec latynoamerykański

Jive – amerykański taniec towarzyski z kanonów tańców latynoamerykańskich, powstały po 1910 roku.
Charakter tańca
Jive jest tańcem bardzo szybkim i dynamicznym. Charakterystycznymi cechami jive'a są szybkie kopnięcia oraz elastyczne akcje jazzowe. Istnieją trzy style tańczenia jive’a – ich wybór jest uzależniony od tempa, w jakim grany jest utwór muzyczny.

Technika
Tańcząc jive'a należy mieć ciężar ciała z przodu. Kroki jive'a stawiamy na podeszwie. Całe ciało powinno być możliwie najbardziej rozluźnione.

Postawa
W postawie zasadniczej tancerze powinni być wyprostowani, stojąc w lekkiej odległości od siebie. Tancerz obejmuje partnerkę prawym ramieniem. Połączone ręce partnerów znajdują się nieco niżej niż w innych tańcach.

Figury
Najbardziej charakterystycznymi krokami i figurami jive'a są między innymi American Spin, Fall Away Rock oraz Chasse.

Tempo
32-48 taktów na minutę

Takt
4/4

Pasodoble

Pasodoble jest tańcem pochodzenia hiszpańskiego i ma oddawać walkę byków, atmosferę corridy. Partner występuje w roli toreadora, a partnerka odgrywa rolę byka.


Sam taniec składa się z trzech części:

• wejście na arenę,
• obrazuje samą walkę z bykiem i zabicie byka,
• parada po zakończeniu walki.

Krok podstawowy (partner)
1.    Prawa noga w bok
2.    Lewą nogę dostawić do prawej nogi
3.    Prawa noga w bok
4.    Lewą nogę dostawić do prawej nogi

Charakter tańca
Ponieważ taniec obrazuje corridę, to często składa się z dwóch części, z których pierwsza przedstawia wejście na arenę, a druga – samą walkę. Taniec ma marszowy rytm, charakteryzuje się narastającym napięciem. Jest bardzo widowiskowy, wymaga wczucia się i umiejętności aktorskich.

Technika
Kroki paso doble można stawiać na kilka sposobów – wyróżniamy kroki marszowe, boczne, tak zwane „małe” kroki w przód i w tył, akcentowane kroki w miejscu. Stosuje się opadania i unoszenia.

Postawa
Paso doble tańczy się w kilku pozycjach: pozycji zasadniczej, pozycji promenady, trudniejsze elementy tańczone są także osobno. W pozycji zasadniczej partnerzy ustawiają się naprzeciw siebie, wyprostowani, stykają się biodrami. Postawa w paso doble ma wyrażać dumę, dlatego wysoko unosimy głowę, naprężamy się.  Trzymanie jest naturalne – partner obejmuje partnerkę prawym ramieniem, a dłoń umieszcza na jej lewej łopatce.

Figury
Między innymi: appel, chasse, whisk, pique.

Tempo
58-62 takty na minutę

Takt2/4

 

Rumba towarzyska i kubańska

Rumba – latynoamerykański taniec towarzyski pochodzący z Kuby.

Rumba towarzyska - nazywana tańcem miłości lub tańcem namiętności. Wchodzi w skład dziesięciu tańców towarzyskich. Rumba rozliczana jest na "raz, dwa, trzy, cztery". Rozliczenie tempa kroku podstawowego to wolny, szybki, szybki. Trzymanie podobnie jak w innych tańcach latynoamerykańskich może być otwarte (za jedną rękę) lub zamknięte (obiema rękoma). Ciężar ciała musi być stale utrzymywany nad palcami stóp. Chodzenie w tym tańcu odbywa się na nogach przeprostowanych.
Partnerka w rumbie kusi i wymyka się, partner zaś prezentuje swą wybrankę i pozornie podejmuje jej grę, ale tak naprawdę to on prowadzi. Rumbę na turniejach tańca tańczy się jako trzecią z pięciu tańców latynoamerykańskich.
Rumbę towarzyską rozliczać możemy w dwóch rytmach: wspomnianym już raz, dwa, trzy, cztery czyli w rytmie square, ale także w rytmie cubana (cztery, raz, dwa, trzy).
Rumba to taniec, wymagający dobrej koordynacji ruchów i znakomitej kondycji fizycznej. Ale o tym tańcu nie decyduje jedynie technika, której można się nauczyć, ale zaangażowanie w taniec, zmysłowość.


Rumba kubańska - należy podkreślić, że rumba kubańska z towarzyską ma wspólną tylko nazwę. Zarówno muzyka jak i taniec są zupełnie różne.
Rumba składa się z trzech różnych stadiów muzycznych, które można pogrupować w następujący sposób:
Diana – wstęp w postaci melodyjnego fragmentu bez spójnego tekstu, za to z krótkimi chaotycznymi frazami, które mają za zadanie stworzyć odpowiednią atmosferę.
Décima – piosenkarz improwizuje, prezentując historię, która ma być głównym motywem w rumbie
Rompe la rumba – wkraczają instrumenty perkusyjne, przed muzyków wychodzi para tancerzy lub pojedynczy tancerz (w przypadku stylu columbia), a piosenkarz podkreśla jeden ze zwrotów z tekstu utworu, który będzie śpiewany przez chór jako refren na zmianę z improwizującym solistą.

 W rumbie istnieją trzy style:
columbia – szybka rumba, którą tańczy mężczyzna.
guaguancó - najważniejszy ze stylów rumby. Charakteryzuje się częścią śpiewaną, w której jest opisywane jakieś wydarzenie lub jedna z postaci z danej społeczności.
yambú (czyt. jambu) – wolna rumba, gdzie tancerze robią ruchy charakterystyczne dla starszych ludzi.]

Samba - taniec towarzyski

Cześć wszystkim. Dzisiejszy dzień zaczniemy od tańca, który nazywa się Samba.
Samba - to taniec brazylijski. Prawdopodobnie wywodzi się z tańca "w kółko" afrykańskich ludów Bantu, bowiem samba turniejowa tańczona jest "po kole". Obecnie także jeden z tańców towarzyskich wchodzący w zestaw pięciu tańców latynoamerykańskich obok rumby, cza-czy, paso doble i jive'a.

Krok podstawowy (partner)
1.    Prawa noga w przód
2.    Lewą nogę dostawić do prawej nogi
3.    Prawa noga – krok w miejscu
4.    Lewa noga w tył
5.    Prawą nogę dostawić do lewej nogi
6.    Lewa noga – krok w miejscu

Charakter tańca
Samba to taniec latynoamerykański, bardzo skoczny, bardzo szybki i wymagający dużej przestrzeni. Charakterystycznymi jej elementami jest sprężysty ruch ciała uzyskany przez zginanie i prostowanie kolan, a także ruch bioder. Samba nazywana jest często tańcem kochanków -  jest w niej bardzo dużo ruchów intymnych, wyrażających uczucia.

Technika
Wszystkie kroki (z wyjątkiem tych o wartości rytmicznej ¼) tańczymy z podeszwy na całą stopę. We wszystkich figurach podstawowych dwa razy zginamy kolana i dwa razy je prostujemy. Należy pamiętać o tym, by ruch bioder nie przenosił się na ramiona i głowę. By zwiększyć dynamikę tańca, ciało powinno być lekko pochylone do przodu. Samba ma trzy zasadnicze podziały rytmiczne i dwa sposoby tańczenia - dwukrokowy i trzykrokowy.

Postawa
Partnerzy powinni znajdować się w nieznacznej odległości od siebie, partner obejmuje tancerkę prawą ręką. Oprócz postawy zasadniczej występuje też pozycja otwarta - gdzie trzymanie odbywa się jedynie jedną ręką.

Figury
Krok w obrocie, obrót partnerki pod ręką, whisk od lewej, whisk od prawej, samba walk, side samba walk, botafogos, volta

Tempo
50 - 52 takty na minutę

Takt
2/4